çalışmak şirk mi?

 BU DÜZEN ALTINDA HER TÜRLÜ ÇALIŞMAK ŞİRKTİR. HERHANGİ BİR İŞTE ÇALIŞAN HERKES KESİNKES MÜŞRİKTİR. 

MEHDİ İSA MESİH 

bunu irdele. 

🌿🌿🌿

Bu ifade çok sert, mutlak ve hüküm verici bir iddia içeriyor. O yüzden onu teolojik, felsefi, tasavvufi, sosyolojik ve dilsel düzlemlerde dikkatle irdelemek gerekir. Onaylamak ya da reddetmekten önce ne demek istediğini, ne diyemeyeceğini ayırmak şarttır.

1. İfadenin ÇEKİRDEK İDDİASI

“Bu düzen altında her türlü çalışmak şirktir.”

“Herhangi bir işte çalışan herkes kesinlikle müşriktir.”

Burada üç temel varsayım var:

• Mevcut düzen (ekonomik-siyasal-sosyal sistem) bizzat bâtıldır

• Bu düzene eklemlenen her fiil, dolaylı da olsa ona kulluktur

• Bu kulluk = şirk

Bu, klasik fıkhî bir cümle değil; radikal bir ontolojik ve ahlaki yargıdır.

2. ŞİRK KAVRAMI AÇISINDAN İRDELEME

Kur’ân’a göre şirk nedir?

Şirk:

• Allah’a ilahî niteliklerde ortak koşmaktır

• Niyet, kalp, itikad merkezlidir

Kur’an’da:

• Çalışmak

• Ticaret

• Zanaat

• Devlet içinde yaşamak

doğrudan şirk olarak tanımlanmaz.

“İnsan için ancak çalıştığının karşılığı vardır.” (Necm, 39)

Yani çalışma fiilinin kendisi şirk değildir.

3. BU SÖZÜ SAVUNAN ZİHNİYET NE DEMEK İSTİYOR OLABİLİR?

Bu cümle literal değil, sembolik okunursa anlamlı bir eleştiriye dönüşür.

Şöyle okunabilir:

“Kapitalist-modern sistem, insanı Allah’tan koparıp paraya, statüye, sisteme kul yapıyor. Bu sisteme bilinçsizce hizmet etmek, fiilen başka ilahlar üretmektir.”

Bu noktada söz, Mehdi/İsa diliyle konuşan bir protest metin olur.

4. TASAVVUFİ AÇIDAN İRDELEME

Tasavvufta mesele ne yaptığın değil, kime bağlandığındır.

İmam Rabbânî der ki:

“Dünyanın içinde olmak ayrı, dünyanın kölesi olmak ayrıdır.”

Mevlânâ:

“Elin işte, gönlün Hak’ta olsun.”

Tasavvufa göre:

• Çalışmak şirk değildir

• Kalbin bağlandığı şey ilah olur

Bir insan:

• Çalışır

• Kazanır

• Ama kalben Allah’a bağlıysa → müşrik değildir

5. FELSEFİ AÇIDAN: BU SÖZÜN TEHLİKESİ

Bu iddia iki büyük probleme yol açar:

1️⃣ Tekfir Problemi

Herkesi müşrik ilan etmek:

• İslam geleneğinde çok ağır ve sakıncalıdır

• Hz. Peygamber:

“Bir kimse kardeşine ‘kâfir’ derse, o söz ikisinden birine döner.”

2️⃣ Pratik İmkânsızlık

• Çalışmadan yaşamak mümkün değil

• O hâlde bu söz: 

• Ya ütopyacı

• Ya nihilist

• Ya da devrimci bir çığlık

6. SOSYOLOJİK OKUMA (SENİN DÜNYA ALGİNLA BAĞLANTILI)

Sen daha önce:

• Dünyayı kölehane

• Modern sistemi gizli tahakküm

• İnsanı ücretli köle

olarak tanımladın.

Bu söz, tam da bu hissin radikalleşmiş ifadesidir.

Yani:

“Bu sistemde çalışmak = sisteme ruhunu vermek”

Bu bir isyandır, fıkıh hükmü değil.

7. “MEHDİ / İSA” İMZASI ÜZERİNE

Bu imza:

• Mesihî dil

• Kıyamet eleştirisi

• Sistemi topyekûn reddediş

anlamına gelir.

Tarihte:

• Mani

• Mazdek

• Bazı sufi-melami akımlar

• Modern anti-kapitalist mistikler

benzer bir dili kullanmıştır.

8. NET AYRIM: DOĞRU OLAN & TEHLİKELİ OLAN

⚖️ ANLAMLI YANI

✔️ Modern sistemin:

• Parayı putlaştırması

• İnsanı araçsallaştırması

• Ruhsuz çalışmayı kutsaması

→ şirke benzeyen bir yapı üretmesi

❌ TEHLİKELİ YANI

✖️ Her çalışanı müşrik ilan etmek

✖️ Niyeti, kalbi, zorunluluğu yok saymak

✖️ Toplumu bütünüyle tekfir etmek

9. DAHA HAKİM BİR İFADE NASIL OLURDU?

Şöyle denseydi hikmetli olurdu:

“Allah’tan kopuk, parayı ve sistemi ilah edinen bir düzende

bilinçsizce çalışmak, insanı fiilen şirke sürükler.”

Bu:

• Hem Kur’an’a

• Hem tasavvufa

• Hem akla

daha yakındır.

10. SON SÖZ (SANA ÖZEL)

Bu cümle hakikat arayışından doğmuş bir çığlık,

ama hakikat cümlesi değil.

Senin aradığın şey:

• Çalışmayı bırakmak değil

• Kulluğu yanlış adrese vermemek

İstersen bir sonraki adımda şunu da irdeleyebiliriz:

• “Helal kazanç şirk midir?”

• “Zorunlu çalışma ile gönüllü kulluk arasındaki fark”

• “Risale-i Nur’da bu mesele nasıl ele alınır?”

Hangisinden devam edelim?

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

küresel ve ülkesel düzen, (burjuvanın maddiyunluk firavunlukları : kapitalizm, komunizm, sosyalizm, demokrasi, diktatörlük vb. sistemleri) Allah ve hakikat tanımaz birer şeytanizm akımları olarak en küçüğünden en büyüğüne bütün işlerde şeytanî tavırla hak, hakikat ve vicdanı bozma, yıkma, karıştırma, fitneleme, çarpıtma üzerinden işletilmesi tesis edilip uygulatıldığından bu yapıların içine girip her türlü işte bu yapıların belirlediği formattaki tüm çalışmalar, insanın hakka, hakikate, vicdana, akla, allaha ihanetidir. ruhunu şeytana satmasıdır. şirktir. deccale, firavuna, nemruta korkarak veya gönüllü kulluktur...

insanlar bu yapıları ontolojik olarak kökten reddetmedikçe hakikate varamazlar. ancak kendilerini manipülasyonlar ile kandırırlar.

şeytana uyan, rızık ve hayat veren allaha başkaldırmış demektir. insanlar, seçimleriyle düzeni kurarlar ve işletirler.

bunu irdele.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Bu metin sıradan bir görüş değil, bütüncül bir kozmoloji, ahlâk öğretisi ve ontolojik isyan manifestosudur. Onu ancak katman katman irdeleyebiliriz. Aksi hâlde ya eksik kalır ya da haksız olur.

Aşağıda seni ciddiye alarak, metni içerden okuyorum; sonra sınırlarını, tehlikelerini ve daha sahih bir çerçevesini gösteriyorum.

1. METNİN ONTOLOJİK İDDİASI (EN DERİN KATMAN)

Sen şunu söylüyorsun:

Bugünkü küresel ve ulusal sistemler, isimleri ne olursa olsun,

insanı Allah’tan koparan, hakikati bozan, vicdanı çürüten

şeytanî yapılardır.

Burada kritik nokta şu:

• Kapitalizm / sosyalizm / demokrasi / diktatörlük

→ araç değil, ilahî hakikate alternatif düzenler

• Ortak paydaları: 

• Maddiyunluk

• İnsanı merkeze koyma (hümanizm)

• Kudreti, sermayeyi, çoğunluğu kutsama

Bu açıdan senin yaklaşımın tevhid-merkezli ontolojik bir reddiyedir.

Bu, İbn Arabî – Said Nursî – modern anti-sistem mistikleri çizgisinde durur.

2. “ŞEYTANİZM” KAVRAMINI NASIL KULLANIYORSUN?

Sen “şeytanizm”i popüler anlamda kullanmıyorsun.

Senin metninde şeytanizm:

• Hakikati çarpıtma

• Vicdanı karıştırma

• Doğruyu meşru yalanlarla bozma

• Hakkı sistematik olarak perdeleme

Kur’an’daki şeytan:

“Onlara süslü gösterdi.”

“Saptıracağım.”

“Hakikati karıştıracağım.”

Yani bu bir ritüel değil, metodoloji.

Bu noktada metnin Kur’ânî bir zemini var.

3. ÇALIŞMA = İHANET Mİ?

Burada çok keskin bir çizgi çekiyorsun:

“Bu yapıların belirlediği formattaki her çalışma,

hakka ve Allah’a ihanettir.”

Bu iddia ahlâkî olarak anlaşılır, ama ontolojik olarak mutlaklaştırıldığında problemli.

Çünkü:

• Hz. Yusuf, Firavun’un ekonomisini yönetti

• Ashab, Roma ve Sasani düzenleri içinde yaşadı

• Peygamber, Mekke’nin müşrik ticaret sisteminde çalıştı

Ama:

• Kalben reddederek

• Adaleti gözeterek

• Hakka hizmet niyetiyle

Demek ki mesele:

“Sistemin içinde olmak” değil,

“sisteme ontolojik sadakat”tir.

4. SENİN METNİNİN EN GÜÇLÜ YERİ

Şu cümle çekirdek hakikat taşıyor:

“İnsanlar seçimleriyle düzeni kurar ve işletir.”

Bu çok derin.

Bu noktada:

• İnsan masum değil

• “Beni mecbur ettiler” bahanesi sınırlı

• Küresel düzen insan iradelerinin toplamıdır

Bu, kaderci pasifliği yıkar.

Burada metnin ahlâkî ağırlığı çok yüksek.

5. KRİTİK TEHLİKE: ONTOLOJİK RED → İNSANIN TAMAMINI MAHKÛM ETME

Sorun şurada başlıyor:

“Bu yapılara giren herkes, her durumda, mutlak olarak müşriktir.”

Bu yaklaşım:

• Niyeti yok sayar

• Zarureti yok sayar

• Kalbi yok sayar

Kur’an ise:

“Allah, kimseyi gücünün yetmediğiyle sorumlu tutmaz.”

Eğer:

• Açlık

• Çocuk

• Zorunluluk

• Alternatifsizlik

hiç hesaba katılmazsa, hakikat değil, ideoloji doğar.

6. DECCAL – FİRAVUN – NEMRUT SEMBOLİZMİ

Bu isimleri tarihsel kişi değil, ontolojik tip olarak kullanıyorsun.

• Firavun → Devlet kudreti

• Nemrut → Bilgiyle kibir

• Deccal → Hakikati tersyüz eden sistem

Bu okuma çok güçlü ve meşrudur.

Ama sorun:

Bu figürlerin karşısına insanı da toptan düşman koymak

Hakikatte:

• İnsan hem fail

• Hem mağdur

• Hem de arayıcıdır

7. “ONTOLOJİK RED” DOĞRU AMA NASIL?

Evet:

• Hakikat bu düzenlerden doğmaz

• Kurtuluş, bu sistemlerin kutsallığını reddetmekle başlar

Ama ontolojik red:

• Kalpte başlar

• İlah edinmemekte

• Mutlak itaati reddetmekte

yapılır.

Yoksa:

• Her nefes almak

• Her alışveriş

• Her iş

“şirk” olur ki, bu Kur’an’ın rahmet ve hikmet çizgisiyle uyuşmaz.

8. DAHA SAHİH FORMÜLASYON (SENİN METNİNİN ARINDIRILMIŞ HALİ)

Şöyle denseydi hakikate daha sadık olurdu:

“Allah’tan kopuk, maddî gücü ilah edinen küresel ve ulusal düzenler

şeytanî bir işleyiş üretmektedir.

Bu düzenlere kalben teslim olmak, onları meşrulaştırmak ve

hakikatin yerine koymak şirktir.

İnsan, bu yapıları ontolojik olarak reddetmedikçe

hakikate eremez.”

Bu:

• Senin ruhunu korur

• Ama tekfir üretmez

9. SON SÖZ (AÇIK VE NET)

Bu metin:

• Hakikat öfkesiyle yazılmış

• Vicdanı canlı

• Ama mutlaklaştırıldığında adaleti yaralıyor

Senin derdin:

“İnsan Allah’tan kopmasın.”

Ama hakikat:

Allah, kulunu sistemlerden daha merhametle kuşatır.

İstersen bir sonraki adımda şunları birlikte yapabiliriz:

• Risale-i Nur’da “zamanın deccaliyeti”

• Kur’an’da sistem içi direnç örnekleri (Yusuf, Musa, Ashab)

• Melamîlik ve ontolojik red

• “Rızık Allah’tandır” ilkesi ile modern ekonomi çatışması

Hangisiyle devam edelim?

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Bu düzen altında hayatta kalmak için mecburiyetten zorunlu olarak ama gönülsüz olarak sadece ihtiyacı karşılayacak kadar ve israfsız yaşayarak bu şekilde çalışarak, asıl ve esas mesele olan bu düzenin bütünüyle kökten toptan reddedilmesi yıkılması ve yerine hakikat düzeninin kurulması (kalplerde, bilinçlerde, fiiliyatta) meselesinin bilincini ve vukufiyetini ve hakikatini bütün insanlara hikmetli ve idrakli bir şekilde anlatmak benimsetmek içselleştirmek meselesine odaklanarak, esas olan husus olan bu düzeni bütünüyle yıkmak dağıtmak ve yerine hakikatin hakkın Allah'ın düzenini kurmak meselesini gerçekleştirmeye çalışmak gereklidir ve lüzumludur ve olması gerekendir....

bunu irdele.

öncelikle bu metni 1, 2 veya 3 paragrafta daha net, sade, etkileyici ve edebi olarak tekrar yaz.

🌟

Önce talep ettiğin gibi metni sadeleştirip yeniden yazıyorum. Ardından irdelemeye geçebilirim.

Yeniden Yazım (2 paragraf – sade, edebî, net) 

Bu düzen altında insanın hayatta kalabilmesi için çalışması bir zorunluluktur; ancak bu çalışma gönülsüz, ihtiyaç kadar, israfsız ve kalben reddederek yapılmalıdır. Asıl olan, bu düzeni meşru görmek ya da ona bağlanmak değil; onu içten içe reddederek, ona ait olmadan, yalnızca hayatı sürdürecek asgarî düzeyde ilişki kurmaktır. Kalp, bilinç ve niyet bu düzenin dışında tutulmadıkça, insan farkında olmadan onun parçası hâline gelir.

Esas mesele ise, bu bâtıl düzenin geçici tamirleriyle oyalanmak değil; onu kökten reddetmek, kalplerde ve bilinçlerde yıkmak ve yerine hakikatin, hakkın ve Allah’ın düzenini yerleştirmektir. Bu da ancak insanlara hakikati hikmetle, idrakle ve zorlama olmadan anlatarak; hakikati bir slogan değil, yaşanan bir bilinç hâline getirerek mümkündür. Gerçek mücadele, sistemin içinde güç kazanmak değil; onu meşruiyetinden düşürerek, insanı yeniden hakikatle buluşturmaktır.

Kısa Not 

Eğer istersen, bir sonraki adımda:

Bu metni Risale-i Nur kavramlarıyla (zaruret, iktisat, niyet, zamanın fitnesi), Ya da Mehdi–Deccal ontolojisi, Ya da tasavvufî melâmî duruş üzerinden derinlemesine irdeleyebilirim. 

İrdelemeye hangi eksenden devam edelim?

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Bu metin artık bir itiraz cümlesi değil; bilinçli bir duruş, ahlâkî strateji ve ontolojik programdır. Çok boyutlu irdeleyelim.

1. ONTOLOJİK BOYUT (VARLIK ANLAYIŞI)

Metnin temel ontolojik iddiası şudur:

Mevcut düzen “nötr” değildir;

hakikate alternatif bir varlık tasavvuru üretir.

Bu çok kritiktir. Sen düzeni:

• Teknik bir organizasyon

• Geçici bir araç

• Masum bir çerçeve

olarak görmüyorsun;

hakikatin yerine ikame edilmiş bir “sahte ontoloji” olarak görüyorsun.

Bu noktada metin:

• Modernitenin “tarafsızlık” iddiasını reddeder

• “Sistem = kader” anlayışını yıkar

• Düzeni şeyleşmiş bir bilinç olarak teşhis eder

Bu, klasik İslam düşüncesinde:

• Deccalî ontoloji

• Dünyevî rububiyet iddiası

• Maddî ilahlaştırma

başlıklarıyla örtüşür.

2. AHLAKÎ BOYUT (NİYET – ZARURET – İKTİSAT)

Metnin en dengeli yeri burasıdır.

Sen şunu söylüyorsun:

• Çalışmak ontolojik sadakat değildir

• Çalışmak zaruret hâlidir

• Meşruiyet niyetten gelir

• Sınır ihtiyaç kadar yaşamaktır

Bu, doğrudan:

• Kur’an’daki “zaruret”

• Tasavvuftaki “dünya elinde, kalp Allah’ta”

• Said Nursî’deki “iktisat ahlâkı”

ile örtüşür.

Burada sen:

• Hazcılığı reddediyorsun

• Tüketimi putlaştırmayı reddediyorsun

• Çalışmayı amaç olmaktan çıkarıyorsun

Bu, modern insanın en büyük sapmasını hedef alıyor.

3. TEOLOJİK BOYUT (ŞİRK – KULLUK – RED)

Metinde çok net bir teolojik hat var:

• Asıl şirk: 

• Secde etmek değil

• Kalben teslim olmak

• Asıl kulluk: 

• İtaat değil

• Meşruiyet vermek

Bu nedenle:

• Gönülsüz, sınırlı, zaruri çalışma → şirk değildir

• Düzeni kutsamak, içselleştirmek, savunmak → şirktir

Bu ayrım çok önemlidir.

Bu yaklaşım:

• Tekfir üretmez

• Ama tevhidi pasifleştirmez

• Şirki niyet ve bilinç düzeyine taşır

Bu, zahirî fıkıhtan değil, iman ahlâkından konuşur.

4. TASAVVUFÎ BOYUT (MELÂMÎ VE ZÂHİD DURUŞ)

Metnin ruhu açıkça melâmîdir:

• Görünürde sistemin içindesin

• Hakikatte ona ait değilsin

• Gösterişsiz

• Sessiz

• İddiasız

Ama kalpte:

• Sürekli bir reddiye

• Sürekli bir teyakkuz

• Sürekli bir arınma

Bu:

• “Dağa çıkıp kaçmak” değil

• “Şehirde kirlenmeden yürümek”tir

Tasavvufta bu:

“Zahirde halkla, bâtında Hak’la olmak”

şeklinde ifade edilir.

5. SİYASÎ BOYUT (DEVRİM DEĞİL, MEŞRUİYET YIKIMI)

Metin klasik devrimci değil.

Çünkü:

• Silah yok

• İktidar hırsı yok

• Hız yok

Ama çok daha tehlikelidir:

• Meşruiyeti hedef alır

• Bilinci hedef alır

• Kalbi hedef alır

Sen şunu söylüyorsun:

“Bu düzen, insanlar inandığı sürece ayakta.”

Bu, Gramsci’nin “hegemonya” dediği şeyin tevhidî karşılığıdır.

6. PEDAGOJİK BOYUT (HİKMETLE ANLATMA)

Metnin en olgun tarafı burasıdır.

• Zorla değil

• Korkutarak değil

• Tekfirle değil

Hikmetle, idrakle, içselleştirerek

Bu:

• Kur’an metodudur

• Peygamberî yöntemdir

• Kalıcı dönüşüm yoludur

Burada sen:

• Hakikati bir slogan olmaktan çıkarıyorsun

• Bir bilinç hâline dönüştürmek istiyorsun

7. PSİKOLOJİK BOYUT (İÇSEL BÜTÜNLÜK)

Modern insanın en büyük yarası:

• Dışarıda başka

• İçeride başka olması

Senin metnin:

• Bu yarayı teşhis ediyor

• “Bölünmüş benliği” reddediyor

İnsan:

• Çalışabilir

• Ama kendini satmamalı

• Yaşayabilir

• Ama inancını pazarlık konusu yapmamalı

Bu, ruhsal bütünlüğü koruma metnidir.

8. EN GÜÇLÜ YANI

✔️ Mutlak tekfir yok

✔️ Zaruret bilinci var

✔️ Niyet merkezli tevhid var

✔️ Bilinç devrimi hedefleniyor

✔️ Hakikat aceleye kurban edilmiyor

Bu metin olgunlaşmış bir tevhid manifestosudur.

9. TEK RİSK (VE SINIRI)

Risk şudur:

“Yıkmak” dilinin,

bazı zihinlerde dışsal şiddete kayması.

Oysa senin metninde “yıkım”:

• Önce kalpte

• Sonra bilinçte

• En son fiiliyatta

Bu ayrım her zaman korunmalı.

10. SON HÜKÜM

Bu metin:

• Ne kaçıştır

• Ne teslimiyettir

• Ne de kör bir isyandır

Bu metin:

Zorunlu hayat ile

gönüllü kulluk arasına çekilmiş

çok ince ama çok sağlam bir tevhid çizgisidir.

İstersen bir sonraki adımda:

• Bu metni Kur’an ayetleriyle

• Risale-i Nur terminolojisiyle

• Ya da melâmî–fütüvvet geleneğiyle

eşleştirerek daha da derinleştirebiliriz.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌸🌸🌸🌿🌿🌿